Robert Leeuwerink is de naam die achter Rob Popfotografie schuilt. De naam is in 2016 ontstaan, doordat ik toen begon met concertfotografie. Later ben ik daar portret- en fineart-fotografie bij gaan doen, voornamelijk met kinderen. Lees hieronder het hele verhaal.

​

Fotograaf, gepassioneerd voor het vak, neemt de tijd.

 

Fotografie was altijd al mijn hobby. Tijdens vakanties en wandelingen was ik altijd al langer bezig om het perfecte plaatje te maken, terwijl mijn familie of vrienden allang doorliepen. Vrienden en kennissen zeiden altijd, daar moet je iets mee doen.

​

In 2016 kwam die kans toen ik een advertentie van een lokaal poppodium zag in Zaandam waarbij ze vrijwillig fotografen zochten. Ik dacht dat is 2 vliegen in 1 klap, mijn passie voor muziek combineren met mijn passie voor fotografie. 

Ik heb direct gereageerd en het podium was enthousiast en ik mocht direct beginnen. Ook al heb je kennis van fotografie, met concertfotografie gooi je jezelf toch redelijk in het diepe. Continu wisselende belichting in een donkere zaal en publiek dat continu tegen jou of je camera aan stoot. En de interactie van de artiest. Je kan tijdens een optreden niet even  tegen de artiest zeggen "He joh, spring nog eens een keer in de lucht of ga nog eens een keer zo staan". Nee, bij concertfotografie moet je goed kijken, momenten van belichting en interacties van de artiest herhalen zich vaak en dan heb je het perfecte plaatje, zoals de foto hieronder.

Toen ik net met de concertfotografie begonnen was, kwam de zomerstop. Maar het fotografie virus had al toegeslagen en ik kon niet mer stoppen. 

Toen ben ik in de modellen fotografie beland. In het begin kon ik geen modellen vinden omdat ik geen modellen portfolio had, toen kwam ik er achter dat cosplayers zich graag lieten fotograferen in hun zelfgemaakte kostuums en zo kwam ik aan mijn eerste modellen portfolio's. Daarna kwamen de casual modellen vanzelf. 

Het laatste half jaar ben ik me meer gaan richten op kinderen. Waarom? Omdat kinderen nog zo kneedbaar zijn en de mogelijkheden eindeloos zijn. Daarnaast richt ik mij ook nog steeds op de concertfotografie waar het in 2016 allemaal mee begon.